Thursday, March 31, 2016

වියපත් කිරි සුවඳ

නෙතු යුග සමකොට හදා වඩා ගෙන
රුහිරය කිරි කොට රසට පොවා
නුඹ අඬනා විට ළයට තුරුලු කොට
නැලවූ හැටි මට සිහි වෙනවා

ලොකු මිනිසෙකු වී ලොවටම රජ වී
මවෙත රවා නුඹ ගිය දිනයේ
සතුටු කඳුලු මැද දුක දැනුනත් මට
ආසිරි පමණයි මම පැතුවේ

නැවතත් නුඹ අසරණවී මා වෙත
අම්මෙ කියාගෙන පැමිණි දිනේ
අසරණ පුතුනේ කෙළෙස රවන්නද
දැනෙනා කිරි සුවඳට දෙතොලේ

No comments:

Post a Comment