සේද වගේ දිලේනා ඝන අඳුරු වලා
දේදුනු වගේ ලස්සන විස මල්ද බලා
දියයට ගිණි කඳන් දැවෙනා ලොවට වෙලා
කෙලෙසට සැනසෙම්ද පුත නුඹ වඩිනු බලා
Sunday, January 18, 2015
බැස ගිය ඉර!
මෙම කවිය වසර 2014, පෙබරවාරි මස මා විසින් ලියා මුණු පොතේ පල කරන ලද්දකි.
අඳුරු වලා පටල ඉරන්
ඉර පෑයූ උජාරුවට
දෙනෝ දහක් පින් දුන්නා
දුකඳුරු නිවෙනා පැතුමට
ඉර පෑයූ උජාරුවට
දෙනෝ දහක් පින් දුන්නා
දුකඳුරු නිවෙනා පැතුමට
උදම් වෙලා හිරු මඬලත්
දහවල ළඟ ළඟ එනවිට
පෙන්වා සිය බල මහිමය
පෙලා දැමී අසරණ කැළ
දහවල ළඟ ළඟ එනවිට
පෙන්වා සිය බල මහිමය
පෙලා දැමී අසරණ කැළ
පැතුම් සුන්ව ගිය සෙනඟක
මුවට නැගුන ශාප කඳට
අසරණයින් පිනෙන් නැගුනු
ඉර බැස යනු ඇත අවරට
මුවට නැගුන ශාප කඳට
අසරණයින් පිනෙන් නැගුනු
ඉර බැස යනු ඇත අවරට
Subscribe to:
Posts (Atom)